Με αγωνία περίμενε ο κόσμος να δει τον τερματισμό του Αμπέλ Αντόν και Μάρτιν Φιτς, των δύο Ισπανών που συμμετείχαν ξανά στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας 25 χρόνια μετά την πρώτη τους εμπειρία το 1997. Δεν τα κατάφεραν και οι δύο, όμως γνώρισαν την αποθέωση από τον κόσμο.

 

Τότε είχαν κατακτήσει την 1^η και 2^η θέση αντίστοιχα, όμως φέτος ο στόχος ήταν διαφορετικός: να τερματίσουν. Το 1997 οι δυο τους είχαν κάνει φοβερή κούρσα και είχαν καταφέρει να ανέβουν μαζί στο βάθρο του Μαραθωνίου, με τον Αμπέλ Αντόν να παίρνει τελικά το χρυσό μετάλλιο με χρόνο 2:13:16 και τον Μάρτιν Φιτς να τερματίζει δεύτερος με 2:13:21. Σήμερα ξεκίνησαν μαζί από τη γραμμή της εκκίνησης στον Μαραθώνα αλλά ο Φιτς, που ήταν δυστυχώς τραυματισμένος, σταμάτησε μετά τα πρώτα 300 μέτρα. Όμως μεταφέρθηκε με αυτοκίνητο στο Καλλιμάρμαρο και περίμενε τον Αντόν να τερματίσει, ώστε να περάσουν μαζί τη γραμμή του τερματισμού και να πανηγυρίσουν μία διαφορετική επιτυχία αυτή τη φορά.

Ο Παγκόσμιος πρωταθλητής του 1997 στην Αθήνα, Αμπέλ Αντόν, που χθες τερμάτισε σε 3:39:01 δήλωσε: «Είναι μια ξεχωριστή στιγμή το να μπαίνω στο στάδιο μετά από 25 χρόνια που κέρδισα εκείνο το μετάλλιο. Τρέχω τη Μαραθώνια διαδρομή φέτος, αρκετά πιο αργά φυσικά και είναι σίγουρα μια πολύ ωραία εμπειρία». Από την άλλη ο δευτεραθλητής κόσμου του 1997, Μάρτιν Φιτς, σχολίασε πως το Παναθηναϊκό στάδιο του ξύπνησε μνήμες από εκείνο το φοβερό Παγκόσμιο πρωτάθλημα: «Είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα στην Αθήνα. Αγαπώ αυτό το ιστορικό στάδιο και ένιωσα πολύ όμορφα όταν μπήκα ξανά μέσα. Αισθάνθηκα λίγο νευρικός μπαίνοντας βέβαια. Είναι ένα μέρος που μου φέρνει στο μυαλό τον Σπύρο Λούη και όλους τους μεγάλους Μαραθωνοδρόμους. Το 1997 γράψαμε ιστορία εδώ μαζί με τον Αμπέλ Αντόν και επέστρεψαν φυσικά οι μνήμες». Αξίζει να αναφέρουμε πως οι δύο πρωταθλητές των αποστάσεων δεν ήταν οι μοναδικοί Ισπανοί που έτρεξαν στον ΑΜΑ αλλά η ομάδα των Ισπανών απαρτιζόταν από περίπου 100 άτομα, που έτρεξαν σαν μία παρέα, ακόμη και με τα παιδιά τους, και τερμάτισαν όλοι μαζί.