Έπειτα από το «ξέσπασμα» του Αλέξανδρου Παπαμιχαήλ για τον σχολιασμό κατά τη διάρκεια του αγωνίσματoς του από την δημόσια τηλεόραση και η Ελένη Κλαούντια Πόλακ με ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στα social media μιλάει για απαξίωση των κόπων των αθλητών από συγκεκριμένο δημοσιογράφο και κάνει λόγο για στιγμές ντροπής.

Αναλυτικά η ανάρτηση της ελληνίδας αθλήτριας:

"Ακούστηκαν πράγματα την ώρα που αγωνιζόμουν και για μένα από τον ίδιο δημοσιογράφο(συγγενείς μου το ανέφεραν ). θα έπρεπε να ντρέπεστε για την απαξίωση όλων αυτών των χρόνων και την μειώσει του κόπου μας και την απαξίωση των προσπαθειών μας όλων αθλητών. δεν έχω ζητήσει πολλές φορές κάτι αλλά αυτήν την φορά θα ζητήσω να κοινοποιηθεί αυτό το βίντεο . Τι θαυμάζετε μόνο τα μετάλλια? Γιατί επιλέγετε να μας ακολουθείτε από την στιγμή μου η συμμετοχή στο παγκόσμιο σας φαίνεται λίγο? Είστε στο διοικητικό συμβούλιο του Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων και παίρνετε αποφάσεις για μας? ΝΤΡΟΠΗΗΗ!!!!

Γιατί μέσα στα χρόνια έχει μπερδέψει πολλές φορές ονόματα και κατάστασης και έχει δώσει πολλές αφορμές για να δημιουργηθούν θέματα...

Μιλάω μόνο για τον ένα δημοσιογράφο προφανώς ο άνθρωπος που διακόπτη συνέχεια και λέει άκυρα πράγματα".

Πόλακ: «Προσπαθώ να καταλάβω εάν έχει τελειώσει η καριέρα μου και απλά παλεύω»

Και όλα αυτά έρχονται λίγες ώρες μετά την κατάθεση ψυχής που έκανε στη μικτή ζώνη μετά τον αγώνα της στα προκριματικά του επί κοντώ.

Η Ελένη Πόλακ αναφέρθηκε στο εργοτάξιο στάδιο που προπονείται, στην κριτική που δέχεται και στην αμφιβολία που έχει πλέον για το κατά πόσο πρέπει να συνεχίσει τον πρωταθλητισμό.

Διαβάστε τις συγκλονιστικές δηλώσεις της:

«Έχω φτάσει σε ένα σημείο που κι εγώ έχω κουραστεί. Σίγουρα κάνω αυτό που αγαπώ, αλλά δεν είναι αυτό που θα με πάει πιο μπροστά στη ζωή μου. Σκέφτομαι πολύ συχνά… «αξίζουν οι τόσες ώρες προπόνησης;», «αξίζει που είμαι εδώ και δε βγαίνει τίποτα;». Ξέρω ότι όλο αυτό είναι μέρος της προπόνησης-όλη λένε ότι είμαι μικρή σε ηλικία, αλλά 27 ετών δεν θεωρώ ότι είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα.

Τίποτα δεν ξέρω. Τι να κρατήσω από αυτό το Παγκόσμιο, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Δε νομίζω ότι έχει νόημα να πάω στο Παρίσι με μία τέτοια επίδοση- που δεν θεωρώ καν ότι θα πάω. Αν είναι έτσι η χρονιά μου δε νομίζω ότι θα με βάλει μέσα. Πρέπει να βάλει πολύ ο θεός το χέρι του για να βρεθώ στο Παρίσι… Είμαι αισιόδοξη, κάθε χρόνο δίνω τον καλύτερό μου εαυτό καιο πέρσι που παντού έκανα τρεις άκυρες πάλι τα έδινα όλα γι’ αυτό και με έβλεπαν όλοι να κλαίω τόσο πολύ. Πλέον, έχω μάθει να εκτιμάω και τα πρώτα ύψη γιατί ακόμα και το 4.20μ., πέρσι δεν μπορούσα να το περάσω.

Δεν ξέρω πόσο χαρούμενη θα είμαι αν αφήσω τον στίβο, αλλά δεν ξέρω πόσο χαρούμενη θα είμαι αν συνεχίσω στο στίβο. Με στεναχωρεί ακόμη και το δημοσιογραφικό κομμάτι-δηλαδή να σκεφτείς ότι παντού γράφουν ότι «α, προσπαθεί» ή ότι απλά συμμετέχω… Δεν με απασχολεί τόσο, αλλά όσο να’ ναι είναι κι αυτό ένα «χαστούκι»- κάτι βλέπουν οι άλλοι που εσύ δεν βλέπεις γιατί είσαι παθιασμένος. Προσπαθώ στο τέλος της ημέρας να δω τι είναι αυτό που συμβαίνει και να βγάλω το πάθος μου προς τα έξω ή αν όντως έχει τελειώσει η καριέρα μου και απλά παλεύω.

Δεν ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό αυτό που κάνω – δεν είναι ότι έχω χάσει την σπίθα μου.  Μέσα στον αγώνα θεωρώ ότι την έχω και δίνω το 100% μου. Υπάρχει μία σχέση μίσους και αγάπης για το άθλημα, γιατί πολλές φορές έχω πει ότι θα τα παρατήσω – υπάρχει πίεση, άγχος, χτυπήματα…

Σίγουρα όλο αυτό με τον Άγιο Κοσμά έχει παίξει ένα ρόλο… Μπαίνω σε ένα γήπεδο που είναι εργοτάξιο, όλα είναι υπό κατεδάφιση. Μαζί με αυτό λέω κι εγώ ότι θα δώσω μία τελευταία χρονιά… Στο ΟΑΚΑ προσωπικά δεν μπορώ να πηγαίνω-δε συμφέρει και οικονομικά να προπονούμαι εκεί, οπότε δεν ξέρω, όλα είναι ρευστά. Δεν είμαι πια 15 χρονών να με στηρίζουν οι γονείς μου και όλο αυτό-το οικονομικό κομμάτι, το ότι δεν πάω καλά, το θέμα του γηπέδου… είναι πολλά μαζί. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που θέλω να κάνω κάτι για μένα».