Στο πασίγνωστο 'Φαράγγι της Σαμαριάς' στα νότια Λευκά Όρη του ν.Χανίων, θα περπατήσουμε αυτή τη φορά.

Από την δυτική έξοδο της πόλης των Χανίων θα πάρουμε τον δρόμο προς το οροπέδιο του Ομαλού. Φθάνοντας στο οροπέδιο θα προχωρήσουμε ανατολικά και θα φθάσουμε στο τέλος του δρόμου στην τοποθεσία 'Ξυλόσκαλο'(υψόμετρο 1250 μέτρα).Από εδώ ακριβώς είναι η είσοδος και μπροστά μας πανοραμικά ανοίγεται το καταπράσινο φαράγγι από κυπαρίσσια και πεύκα.

 

Την ονομασία εδώ 'Ξυλόσκαλο' την πήρε, διότι τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν κορμούς για σκαλοπάτια, για την αρχική απότομη κάθοδο. Τώρα έχουμε πέτρινα σκαλοπάτια και προστατευτικό στηθαίο.

Το φαράγγι της Σαμαριάς είναι το μεγαλύτερο της Ελλάδος και το δεύτερο της Ευρώπης μετά το Φαράγγι Βερντόν της Γαλλίας. Αφού κόψουμε το εισιτήριο για την είσοδο, αρχίζουμε την κατάβαση μέσα από κυπαρίσσια και στην συνέχεια μέσα από πεύκα για να φθάσουμε χαμηλά στην κοίτη και στην συνέχιση της πορείας για την έξοδο στην παραλία της Αγ.Ρουμέλης. Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και πεντακάθαρο. Όπως προχωράμε θα συναντήσουμε και την πρώτη πετρόκτιστη βρύση με πόσιμο νερό. Να αναφέρω ότι δεν χρειάζεται να κουβαλάμε νερό, διότι κατά την πορεία μας θα συναντήσουμε σε οκτώ(8) σημεία πόσιμο νερό. Κρατάμε μαζί μας ένα μπουκάλι 750 ml το οποίο φροντίζουμε σε κάθε πηγή που συναντάμε να το γεμίζουμε και να προχωράμε.Η πρώτη πηγή ονομάζεται 'Νερούτσικο'. Σε όλες υπάρχει χώρος με σκιά για ξεκούραση. Προχωράμε και φθάνουμε στην δεύτερη πηγή στην 'Ρίζα συκιάς'. Εδώ υπάρχει και ξύλινος πάγκος για ξεκούραση.

Συνεχίζουμε και φθάνουμε στο τρίτο σημείο ξεκούρασης, στην πηγή και στο εκκλησάκι του Αγ.Νικολάου. Εδώ υπάρχει και φυλάκιο και αρκετός χώρος με τεράστια κυπαρίσσια για ξεκούραση. Βρισκόμαστε τώρα περίπου στα 650 μέτρα υψομετρικά. Συνεχίζουμε, περνάμε την τέταρτη πηγή το 'Βρυσί' και λίγο ανηφορικά τώρα θα φθάσουμε στην πέμπτη πηγή το 'Πρινάρι. Η θέα προς τις απέναντι πλαγιές τις κατάφυτες από πεύκα και απόκρημνες χαράδρες είναι καταπληκτική.

Συνεχίζουμε το μονοπάτι κατηφορικά και περνάμε τον ποταμό και βρισκόμαστε στην έκτη στάση που θα κάνουμε στο εγκαταλελειμμένο χωριό 'Σαμαριά'. Εδώ φυσικά πάλι πόσιμο νερό και υπάρχει και φυλάκιο και ελικοδρόμιο.

Το όνομα το φαράγγι το πήρε από το χωριό Σαμαριά, που βρισκόταν εδώ, το οποίο με την σειρά του πήρε το όνομά του από την αρχαία πετρόκτιστη εκκλησία της 'Οσίας Μαρίας' η οποία βρίσκεται λίγο παρακάτω.

Το φαράγγι χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός το 1962 οπότε έφυγε και ο τελευταίος κάτοικος του χωριού.