Γεια και χαρά φίλες και φίλοι μου... Το παρόν είναι με αφορμή όλα όσα μας ταλανίζουν το τελευταίο μεγάλο διάστημα, τα οποία σίγουρα επιβάρυναν πολύ κόσμο ψυχολογικά με συνέπεια πολλοί να στραφούν στην άθληση, στο περπάτημα, στο τρέξιμο, στο ποδήλατο.

Ένα μόνιμο ερώτημα λοιπόν που μου κάνουν είναι αν θα παραμείνει όλος αυτός ο κόσμος να αθλείται η είναι απλά μια πρόσκαιρη μόδα. Άποψη μου είναι οι περισσότεροι θα παραμείνουν γιατί βρήκαν μια διέξοδο, ένα νέο τρόπο ζωής και την καλύτερη ψυχοθεραπεία τους! Μα και να σταματήσουν κάποιοι αρκεί ότι έστω και για λίγο ανακάλυψαν μια νέα πτυχή του εαυτού τους, ένα πραγματικό βάλσαμο και φάρμακο... Πολύς κόσμος αναζητεί την ώρα που θα βάλει τα παπούτσια του να τρέξει, να περπατήσει η να πάρει το ποδήλατο του ώστε να βγει να βρει τον εαυτό του, να ηρεμήσει να εκτονωθεί, να ξεφύγει έτσι από ότι τον προβληματίζει και τον σκοτίζει.

 

Το πρώτο μέλημα πολλών να βάλουν προτεραιότητα την αγορά παπουτσιών ώστε να μην χάσουν μέρα από αυτό που αγαπάνε και να το κάνουν όσο γίνεται καλύτερα. Συναντώ πολλούς καθημερινά με πολλά ερωτήματα όπως που να τρέξουν, πως να ανακάμψουν από ένα τραυματισμό, τι παπούτσια να πάρουν και πως να προσέξουν την διατροφή τους ώστε να αποδίδουν καλύτερα και να νιώθουν μεγαλύτερη ευεξία. Αυτό θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία αυτού του ...‘’υγιούς μικροβίου’’. Υιοθετείς μια νέα στάση ζωής γεμάτη από νέες τάσεις και νέες συνήθειες οι οποίες βελτιώνουν τον τρόπο και την στάση της καθημερινότητας σου μα πάνω από όλα την ποιότητα της και τον τρόπο σκέψης σου.

Βλέποντας τον κόσμο καθημερινά στους δρόμους να αθλείται πιστεύω όντως ότι εκτός από μια μεγάλη διέξοδο σε δύσκολες μέρες ήρθε όλο αυτό για να μείνει και να αποτελέσει πρόκληση για αυτοβελτίωση, πρόκληση για να ανακαλύψουμε νέα όρια που πιστεύαμε πριν ότι δεν υπάρχουν η ότι δεν μπορούμε να τα φτάσουμε. Και αυτό είναι θεωρώ ένα μέρος της θετικής πλευράς όλων αυτών.

 

Το νόημα είναι, και εξακολουθώ να το λέω συνέχεια, ότι όσους στόχους να βάλει κάποιος για αγώνες (που επιτέλους επανέρχονται στην ζωή μας) και προσωπικά ρεκόρ, να μην ξεχνάει να το ευχαριστιέται πραγματικά ώστε να αποτελεί την πιο ευχάριστη διαφυγή. Σίγουρα μέσα από τον αθλητισμό ίσως επιδιώξει ο καθένας κάποια στιγμή να βελτιωθεί είτε σε μια προπόνηση είτε σε συμμετέχοντας σε έναν αγώνα κάπου αυτό ίσως είναι επακόλουθο. Το σπουδαιότερο όμως που αντιλαμβάνομαι και χαίρομαι όμως είναι ότι άνθρωποι από όλους τους χώρους, που δεν είχαν σχέση με τον αθλητισμό τους βλέπω να έχουν κάνει πλήρη μεταστροφή και έχουν αλλάξει ριζικά. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία!!!

Υ.Γ: Ο αθλητισμός είναι το καλύτερο φυσικό ψυχοφάρμακο και το μεγαλύτερο αναφαίρετο δικαίωμα...

Στο επανιδείν...

Χριστόφορος Μερουσης