Genevieve Gregson: Από τον σοβαρό τραυματισμό της στο Τόκιο, στο φοβερό ντεμπούτο στον μαραθώνιο

 Runbeat Team   18:05 03-07-2023  

Genevieve Gregson: Από τον σοβαρό τραυματισμό της στο Τόκιο, στο φοβερό ντεμπούτο στον μαραθώνιο


Η Αυστραλή μαραθωνοδρόμος Genevieve Gregson συγκίνησε με την εμφάνισή της στον πρόσφατο μαραθώνιο της Χρυσής Ακτής στην πατρίδα της, αφού κατάφερε να επιστρέψει από έναν σοβαρό τραυματισμό και να κάνει το ντεμπούτο της στην απόσταση.

Πιο συγκεκριμένα, η Gregson είναι η κάτοχος του Εθνικού ρεκόρ στα 3.000 μέτρα στιπλ στην Αυστραλία, και δύο χρόνια πριν ήταν άτυχη, αφού τραυματίστηκε σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα κατά την διάρκεια του τελικού του αγωνίσματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Η αθλήτρια όμως τότε έγινε πιο δυνατή, αφού υποσχέθηκε στον εαυτό της να προσπαθήσει να τρέξει έναν μαραθώνιο, επιστρέφοντας από τον τραυματισμό της.

 

Η Gregson τα κατάφερε στην Χρυσή Ακτή, στον ίδιο αγώνα όπου η 38χρονη Keira D’ Amato έκανε νέο ρεκόρ στον ημιμαραθώνιο στις ΗΠΑ, τερματίζοντας τρίτη στον μαραθώνιο στο ντεμπούτο της με χρόνο 2:28:33, πίσω από τις Jepkorir Tanui (2:27:10) και Ruth Chebitok (2:28:17).

Σε ανάρτησή της στο Instagram, η Genevieve Gregson αναφέρει:

«Μετά την απογοήτευσή μου στο Τόκιο το 2021, έκλαψα στην κάμερα κατά τη διάρκεια συνέντευξης, συντετριμμένη στη σκέψη ότι ίσως χρειαστεί να αποσυρθώ λόγω του τραυματισμού μου. Ανακοίνωσα ότι ήθελα να τρέξω σε μαραθώνιους και υποσχέθηκα στον εαυτό μου εκείνη την ημέρα ότι θα έδινα τουλάχιστον στον εαυτό μου την ευκαιρία να προσπαθήσω και να επιστρέψω σε ένα ελίτ επίπεδο. Ήξερα ότι θα ήταν μια μακροπρόθεσμη δέσμευση και κόντρα στις πιθανότητες. Δεν ξέρω καν αν πίστευα 100% ότι μπορούσα να το κάνω, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δούλευα κάθε μέρα για να βεβαιωθώ ότι αν δεν έφτανα εκεί, δεν θα μετάνιωσα.

 

Πάμε πίσω στον χρόνο, στο χθες, στη Χρυσή Ακτή, την πόλη μου, όπου έτρεξα μπροστά στην οικογένεια και τους φίλους μου στον μαραθώνιο της πόλης. Ήταν μια τόσο σουρεαλιστική εμπειρία και θυμάμαι ότι ένιωθα τόσο συγκεντρωμένη. Όταν έφτασα λίγο πριν τον τερματισμό, θυμήθηκα γρήγορα αυτό το ταξίδι 2 ετών και δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο περήφανη ένιωθα που πέτυχα το πιο δύσκολο επίτευγμά μου μέχρι σήμερα. Έκλαψα πολύ περνώντας αυτή τη γραμμή, αλλά από καθαρή χαρά και χαρά που είχα κάνει αυτό που ήθελα τόσο απεγνωσμένα να κάνω. Πολέμησα με νύχια και με δόντια για να γίνω ξανά καλή αθλήτρια και κέρδισα κόντρα στις πιθανότητες ενός σχισμένου αχιλλείου στους Ολυμπιακούς Αγώνες».